My world : 8

Około 5 nad ranem usłyszałam pukanie do drzwi. „Znowu ten przeklęty wuefista!” Zwlokłam się z łóżka i ociężałym krokiem udałam się w stronę drzwi. Ku mojemu zdziwieniu przede mną stał Harry. Lekko zakłopotana, w samych spodenkach i podkoszulku od piżamy, stałam naprzeciw niemu.

-Słyszałem co się stało... Co z nią? - Zapytał ze szczerym współczuciem w głosie.

-Dokładnie nie wiem... nie było mnie tam z wiadomych przyczyn.- Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się. - Lekarz stwierdził, że to nic poważnego - dodałam po chwili.

-A to dobrze... Czytałaś już nasz dzisiejszy plan zajęć?

-Nie, ale wiem, że ma być jakiś wyjazd do kina i muzeum.

-I co wybierasz się może?

-Y no raczej tak, skoro to wycieczka szkolna… - Chłopak lekko się zarumienił.- A ty? – dodałam, żeby nie było mu głupio. Harry od razu się rozweselił.

-No raczej – uśmiechnął się nonszalancko opierając o drzwi.- Bo pomyślałem sobie skoro Alice idzie z Niall’em, a Elizabeth zapewne z Gregory’m to może ty wybrałabyś się ze mną?- Wpatrywał się we mnie wyczekując odpowiedzi. Byłam trochę zbita z pantałyku .

-Myślałam, że wybierzesz się w towarzystwie wiernej ci grupki dziewczyn.

- Mam wrażenie, że jesteś zazdrosna – uśmiechnął się łobuzersko. Uwielbiałam ten uśmiech. Sprawiał, że nogi same się uginały i zaczynałam myśleć nie trzeźwo, jak po wypiciu trunku.

- H ha ha bardzo śmieszne, a tak w ogóle to czemu nawiedzasz moje skromne progi o 5 nad ranem, jeśli mogę wiedzieć?

-Nie mogłem spać, Niall opowiedział mi o Eliz i strasznie się martwiłem – zaczynałam wyczuwać jego talent aktorski. Kąciki jego ust drżały jakby powstrzymywał wybuch śmiechu.

-Ach tak? – Spojrzałam na niego podejrzliwie.

-No tak, a może wybierzesz się ze mną na spacer wzdłuż jeziora? Taki poranny spacerek.- I znów jego zielone oczy przenikały przez moją duszę. Grzechem było mu odmówić. Spojrzałam w dół. W ciąż ubrana byłam w piżamę.

-A mogę się przebrać? – Zmierzył mnie wzrokiem od czubka głowy po gołe stopy i rozbawiony dodał:

-Myślałem, że wybierzesz się w tej seksownej piżamie no, ale jeśli musisz się przebrać… - Posłałam mu lodowate spojrzenie. On jeszcze raz uśmiechnął się do mnie. Zrezygnowana głośno westchnęłam i szybkim gestem pokazałam mu, aby wszedł.

-Tylko bądź cicho, dziewczyny jeszcze śpią…- Kiwnął zadowolony rozsiadając się w fotelu. Wygrzebałam z szafy jeans ‘owe spodenki i luźny podkoszulek z nadrukiem wilka. Idąc przez pokój w stronę łazienki kątem oka zobaczyłam, że Harry spogląda na moje nogi. Nie były jakieś wyjątkowe, w sumie były przeciętne. Szybko ubrałam się, wyszczotkowałam zęby i włosy.  Wychodząc z łazienki potknęłam się o moje turkusowe trampki i  poleciałam prosto na fotel w którym siedział Harry. Narobiłam przy tym trochę hałasu. Szybko wróciłam do pozycji siedzącej, wciąż u Harry’ego na kolanach. Rozejrzałam się po pokoju. Elizabeth przewróciła się na drugi bok. Dzięki Bogu miała kamienny sen. Alice zaczęła mamrotać coś pod nosem. Z trudem otworzyła powieki. Wyglądała jak krecik -  cały czas miała przymrużone oczy. Odniosłam wrażenie jakby wciąż spała.

-Co robi Harry u nas w domku i czemu siedzisz u niego na kolanach? – Zdawało się, że mówi to przez sen. Spanikowałam.

-To tylko sen śpij dalej – szepnęłam. Nie sądziłam, że to pomoże. O dziwo pomogło.

-Ach. Okej to idę. Ale Jane się ucieszy jak opowiem jej, co mi się śniło prawda Jane?- Podniosła na parę centymetrów głowę z poduszki.

-Jasne – szepnęłam i przykryłam ją kocem. Cicho westchnęłam. Spojrzałam teraz na Harry’ego, siedział zadowolony rozsiadając się bardziej w fotelu. Miałam wrażenie, że dostał skurczu twarzy. Cały czas szczerzył zęby. Posłałam mu gniewne spojrzenie i wyszliśmy.

-Aż tak ci się podobało? – Sfrustrowana założyłam różową rozsuwaną bluzę.

-Hmmm… niech pomyślę. Nie było tak źle, ale masz strasznie kościsty tyłek. – Uśmiechnął się  łobuzersko.

-A ty kolana- patrzyłam na jego zielone i rozbawione do granic możliwości oczy. Nie mogłam się dłużej na niego gniewać.

- I jak podoba ci się nowy dom? – Zdziwiłam się tym pytaniem. Nikt mi dotąd go nie zadał.

-Hm… wszystko jest całkiem spoko, ale pewien facet nie daje mi spokoju – spojrzałam na niego znacząco. Zmarszczył brwi i uniósł jedną brew – wyglądał strasznie słodko.

-Pewnie jakiś przystojniak, mam racje? Gorące ciacho z kręconymi włosami i zabójczo zielonymi oczami? – Uśmiechnął się poprawiając kołnierzyk koszuli.

-Tak i w dodatku jest strasznie skromny – zaśmiałam się.

-Ideał – westchnął pod nosem. Zaczęliśmy kierować się w stronę pomostu. Słońce powoli wyłaniało się z jeziora.

-Pięknie – szepnęłam. – Szkoda, że nie umiem pływać…

-Co? Nie umiesz pływać? – Widać był mocno wstrząśnięty tym faktem.

-Tak, nie umiem pływać. Boje się wody.

-Nie umiesz pływać? – Powtórzył nieco ciszej.

-Tak – potwierdziłam po raz kolejny nieco już zdenerwowana.

-Chodź – złapał mnie za rękę. - Nauczę cię!

-Co? Nie! Tu nie ma nawet ratownika… woda jest zimna… puszczaj! – Próbowałam się wyrwać – na darmo. Złapał mnie za ramiona. Wpatrywał się w moje oczy z uporem osła. Nie było sensu dalszej kłótni z jego darem przekonywania  i wdziękiem nie miało się najmniejszych szans.

-Nauczyłem cię tańczyć to i pływać nauczę. Nie martw się – i pociągnął mnie za rękę. Doszliśmy do końca pomostu.

-Tutaj jest płytko widzisz? Widać dno. – Spojrzałam w dół, jakaś mała rybka pływała wokół wodorostu. Harry zdjął skarpetki, a potem buty i podwinął nogawki. Powoli zanurzył prawą nogę, a zaraz za nią lewą. Woda sięgała mu jakieś 5 cm przed kolano.

-Teraz twoja kolej – uśmiechnął się wyciągając rękę. Zdjęłam swoje trampki i zaczerpnęłam świeżego powietrza. Rozsądek wołał „ nie rób tego”, ale serce krzyczało ”skacz”. Podeszłam powoli łapiąc go za rękę. Czubkiem palca dotknęłam wody – była lodowata.

-Chyba zwariowałeś! Jest lodowata, chcesz dostać zapalenia płuc?

-Jak wejdziesz do wody całymi stopami nie będziesz odczuwać, aż takiego zimna. – Westchnęłam jeszcze raz. „Pa pa rozsądku” i weszłam powoli zanurzając nogi.

-Widzisz nie jest tak strasznie – objął mnie mokrą ręką w talii. Syknęłam. Było mi troszkę zimno, ale rzeczywiście woda nie była taka zła.

-Chodź odrobinkę dalej – zrobiłam krok. Woda sięgała mi tuż za kolano.

-Jeszcze kawałeczek – prowadził mnie za rękę, woda z każdym krokiem sięgała coraz wyżej. W końcu zaczęła moczyć moje spodenki.

-A teraz połóż się – spojrzałam na niego ze zdziwieniem.

-Co? Zamoczę moje ubranie!

-Chcesz się nauczyć pływać czy nie? – Jego oczy przekonały mnie w ciągu sekundy. Westchnęłam i powoli przechylałam się w tył. Ubranie stawało się coraz cięższe. Odbiłam nogi od dna i próbując się wyprostować zaczęłam się zanurzać. Woda dostała mi się do nosa. Szybko wróciłam do pozycji stojącej. Okropnie kaszlałam.

-Jest dobrze tylko wyluzuj się – uśmiechnął się i po chwili pokazał mi jak sam bez najmniejszej trudności kładzie się na tafli wody. – Teraz twoja kolej, będę cię asekurować. – Podszedł odrobinę bliżej. Lewą rękę położył na moich plecach, a prawą delikatnie przechylał moją klatkę do tyłu. Po chwili leżałam sztywna unosząc się na wodzie.

-Teraz wysunę rękę… - Cały czas miałam zamknięte oczy. Wszystkie mięśnie napinały się same. Kiwnęłam głową i wzięłam głęboki oddech jakbym miała zaraz nurkować. Poczułam jak jego ręka powoli zsuwa się z moich pleców. Gdy tylko przestałam ją czuć zapadłam się w zimną wodę. Znowu woda nalała mi się do nosa i trochę nawet połknęłam.

-Spokojnie, odpręż się, nie możesz być taka spięta. Jeszcze raz. –I ponowił swoje czynności. Tym razem udało się. Odprężyłam się i patrzyłam prosto na niebo. Stawało się pomarańczowe, a gdzie niegdzie różowiało.

-Bardzo ładnie – pochwalił mnie.- Teraz weź głęboki wdech i zanurz głowę. – Posłuchałam go bez zastanowienia.

-Bardzo dobrze, a teraz połóż się na brzuchu. – Odbiłam nogi od dna. Tym razem jego ręka dotykała mojego brzucha. – Zacznij ruszać nogami… bardzo ładnie, teraz dołóż ręce… Świetnie! – Jakoś mi szło. Płynęłam bardzo powoli. Harry nie opuszczał ręki ani na moment. Kosztowało mnie to sporo wysiłku, nie spodziewałam się, że pływanie jest tak męczące. – Teraz spróbuj pod wodą. – Zanurzyłam głowę i zaczęłam machać rękami i nogami. Harry wybuchł śmiechem - wynurzyłam głowę. Stałam dokładnie w tym samym miejscu.

-Nie musisz się tak rzucać. Spokojnie – uśmiechnął się zanurzając pod wodę. Poszłam w ślad za nim. Wzięłam głęboki wdech, położyłam się na brzuchu i delikatnie odpychałam wodę. Otworzyłam oczy, pode mną właśnie przepływał Harry. Udało się! Może nie było to jeszcze pływanie na wysokim poziomie, ale na wodzie po uda dałam sobie radę.

-Może już pójdziemy, jest mi trochę zimno… - Zaczęłam dygotać.

-Masz racje na dziś już koniec. Jesteś cała siwa.- Wyszliśmy w milczeniu. Założyłam różową bluzę na mokre ubranie. Woda kapała mi z włosów mocząc jedyną suchą rzecz , którą miałam na sobie.